Во Јапонија едвај постои еднаквост меѓу жените и мажите
Речиси 80 отсто од луѓето во Јапонија веруваат дека општеството во таа азиска земја ги фаворизира мажите пред жените. Ова е резултат на истражувањето спроведено од владата во Токио. Само 14,7 отсто од жителите веруваат дека жените во Јапонија се третирани подеднакво.
Студијата ја истакнува големата нееднаквост меѓу половите во сите области – од политиката, преку образованието, до „социјално прифатените идеи, обичаи и практики“.
Во кои области на општеството се чини дека нееднаквоста е најголема? Речиси 82 отсто од испитаниците одговориле во политика. На работа, е одговорот на повеќе од 64 отсто од Јапонците. Покрај тоа, речиси 60 отсто од испитаниците го нагласуваат семејниот живот: социјалните конвенции налагаат жените да готват, чистат, да управуваат со домаќинството и да воспитуваат деца.
„Резултатите од анкетата не ме изненадуваат. Тажно е што се чини дека ништо не се менува на подобро“, вели Чисато Китанака, професор по социологија, кој исто така е одговорен за случаи на вознемирување на Универзитетот во Хирошима. „Тоа е проблем во сите делови на јапонското општество. Веројатно е највидливо кога станува збор за разликите во платите и вработувањето и можностите за кариера за жените“, вели Китанака за ДВ.
„Младите жени излегуваат од колеџите и факултетите со истите вештини и знаења како и мажите. Но, компаниите и организациите што ги вработуваат често се заглавени во старомоден начин на размислување.“ Тие, како што вели, претпоставуваат дека жените ќе ја напуштат компанијата по неколку години за да се омажат и да имаат деца. „Значи, нема смисла да им нудат на жените исти можности за обука и унапредување како и на мажите.
Време е за промени во образованието и во работата
Во Долниот дом на јапонскиот парламент, жените имаат речиси десет проценти од 465-те места. Според тоа, Јапонија е на 165-то место од 180 земји што ги следи Интерпарламентарната унија (ИПУ), глобална асоцијација на парламенти. На неодамнешните избори за Долниот дом, само 18 отсто од кандидатите беа жени.
Во образовниот сектор постои родова еднаквост - или така се претпоставуваше долго време. Но, ниту тоа не е точно, вели Хироми Мураками, професорка по политички науки на Универзитетот Темпл во Токио. „Разликата можеби е помалку очигледна, но во последниве години имаше неколку скандали каде што универзитетите ги фаворизираа машките кандидати пред жените со подобри резултати од испитите.
Родовиот јаз во Јапонија јасно го изненади еврокомесарот за вработување и социјални права, Николас Шмит, кога тој беше таму на неодамнешниот состанок на министрите за труд на Г7. Пожелни се јасни и силни изјави, изјави тогаш Шмит за јапонските медиуми. Кога станува збор за еднакви плати и подобра интеграција на жените на пазарот на труд, тоа, како што рече, најмногу било успешно. Дополнително, тој рече дека од јапонската страна постои „изразена свест дека нешто мора да се направи“.
Противење на конзервативците
Тоа го истакнува и јапонскиот премиер Фумио Кишида. Тој им наложи на владата и на експертите на пазарот на трудот да се погрижат до 2030 година 30 отсто од високите менаџерски позиции во големите јапонски корпорации да бидат окупирани од жени. Повисоките плати, поголем напредок и крај на социјалното насилство врз жените, според Кишида, се клучни за жените да добијат повеќе лидерски позиции во компаниите.
Конзервативните традиционалисти го оспоруваат тврдењето дека жените се инфериорни во однос на мажите на работното место. „Мислам дека жените не се во неповолна положба во јапонското општество. Долго време постојат закони кои им ги гарантираат истите права како и мажите“, вели Јоичи Шиманда, истражувач на Универзитетот во Фукуи.
„Можеби занемарувањето е последица на очекувањата на општеството дека жените првенствено мора да ги воспитуваат децата. Но, тоа не е невообичаен проблем. Иста е ситуацијата и во другите делови на светот, во Соединетите Американски Држави или Европа. Тоа не е голем проблем“, вели Шиманда.
Токму поради ваквиот став Чисато Китанаку е многу песимист за шансите за реални промени во Јапонија. „Тие ставови се толку длабоко вкоренети во нашето општество“, вели тој. „Можеби ќе има промени, но ќе дојдат постепено и многу бавно.
