Доколку не знаете што е “чача” во оваа земја нема да бидете добро прифатени

Грузија е земја со еден од најстарите вински региони во светот, со докази кои датираат пред 8000 години. Сепак, долгата грузиска традиција на пиење вино може да ја фрли во сенка нешто многу посилно.

Тоа е шијалокот наречен чача и ќе ја видите важноста на овој пијалок за неколку часа по пристигнувањето во Грузија.

Грузиската чача е слична на италијанската грапа, односно српската винова лоза, но навиките за пиење се доста различни во Италија и Грузија, па дури и во Србија. Италијанците уживаат во грапата по јадењето и во текот на нивното кафе.

Во Грузија, пак, чачата ќе ја испете најмногу на празен стомак и ќе ги почувствувате нејзините дигестивни сили и значителниот оган во стомакот. Покрај тоа, вашиот опстанок во Грузија зависи од тоа колку е во состојба вашиот стомак е во состојба да се справи со нерафинираниот ликер. Чачата се прави од кожата на грозјето, обично оној дел што останува откако ќе се произведе виното. Кутикулите се нуспроизвод што повеќето модерни винарии ги исфрлаат, но не и Грузија. Она што другите го сметаат за ѓубре е дополнителна награда за грузиските винарии. Затоа и чачата понекогаш се нарекува „вотка од грозје“. Всушност чачаѕа е многу повеќе сурова од вотка затоа што не се обработува во фабрика неколку пати.

Овој пијалок се наоѓа насекаде во Грузија, од комерцијални верзии во продавници преку домашни производство, па се до такси колите каде е невозможно а да не ве послужат со чача. Секој ресторан го служи овој пијалок, а тие често ќе го служат од бокал. Немојте да се грижите, безбедно е да се пие. Доколку во мапата за пијалоци не е наведен производителот на чача, тогаш тоа е селска чача, која е поевтина и веројатно мириса на дизел.

Комерцијалната чача многу потсетува на италијанската грапа, а има варијации со овошје кои неодоливо потсетуваат на балканска ракија.

Ако некогаш се најдете во Грузија, погрижете се да го пробате нивниот национален пијалок.