Како се третираат паничните напади?

Поради присуството на бројни физички симптоми, лицата кои доживеале напад на паника, честопати вршат разни соматски тестови на почетокот од рутински до покомплексни и се подложни на интерни и невролошки прегледи за време на кои пропуштаат навремено започнување со третманот. Затоа важна е улогата на матичниот лекар во идентификување и лекување на нарушување или упатување кај психијатар.

Третманот за панични напади не треба во никој случај да се ограничи на обезбедување на прва помош за време на напад на паника (обично со инјектирање на дијазепам интрамускулно како итен случај) без да планирате насочен и континуиран третман.

Во третманот на нарушување на паника, комбинацијата на фармакотерапија и когнитивно-бихевиорална психотерапија се смета за најефикасна додека некои укажуваат на психодинамички ориентирана психотерапија како и на семејна терапија.

Комбинација на анксиолитици и антидепресиви се користат во фармакотерапија т.е. терапија со лекови. Најчесто се користат антидепресиви кои се таканаречените антидепресиви. Селективни инхибитори на повторна употреба на серотонин и од анксиолитици бензодиазепини, особено алпразолам, чија доза е прилагодена на сериозноста на клиничката слика. По ублажување на симптомите, односно ублажување и намалување на интензитетот на нападите на паника, дозата на анксиолитици постепено се намалува за да се спречи развој на зависност, а терапијата со антидепресивно одржување се продолжува. Многу е важно да се има третман доволно долго бидејќи предвремено исклучување на лековите честопати доведува до навраќање.

Целта на когнитивно-бихејвиоралната терапија е да се разјасни погрешното толкување на пациентот за физички симптоми за време на напад. Вежби за релаксација, како и соодветни вежби за дишење, со умереност во физичката активност исто така се корисни. Се препорачува избегнување на црно кафе и пушење.

Која е прогнозата за лекување на нарушување на паника?

Добивање на паника е ретко хронична состојба која бара подолг третман, трае во просек од 8-12 месеци. Иако текот и исходот на нарушувањето е многу индивидуален, статистиката укажува на тоа дека 30-40% од пациентите ги губат своите симптоми по доволно долго време, околу 50% имаат симптоми со помал интензитет кои не се мешаат во нивната рутина, додека кај 10-20% од пациентите продолжуваат со симптомите. Како што е наведено навременото препознавање и третман на нарушување на паника, вклучување на психотерапија и лекови за доволно долг период, резултира во подобра прогноза на нарушувањето и повисока стапка на лекување.