Родителите на лицата со попреченост во Прилеп се вклучија во „Рехабилитација базирана на заедницата“

Бараме поголеми права и грижа на заедницата за лицата со различна попреченост, со хендикеп и со церебрална парализа, побараа денеска неколку прилепски здруженија и родителите на лицата со попреченост во центарот на градот. Со ова, велат, се приклучуваат на акцијата низ македонските градови денеска од 12 до 13 часот насловена „Рехабилитација базирана на заедницата“.

Игор Темелкоски, родител, од Дневниот центар на лица со церебрална парализа вели дека имаат конкретни барања што ќе ги упатат до локалната самоуправа.

– Бараме локален опшински регистар на лица со хендикеп, попреченост или посебни потреби, изведба и одржување на центри за згрижување и на центри за рехабилитација. Бараме обука, специјализација и вработување на стручни лица, средства од општинскиот буџет за реализација на стратегијата, интеграција и инклузија на лицата со посебни потреби на локално ниво, согласно со законот за ратификација, опремување на градинки и училишта и опремување на сензорна соба, јавно-приватно парнерство со граѓанскиот сектор, формирање јавна служба или комисија за застапување на правата на лицата со хендикеп и солидарен фонд за брза интервенција во општинскиот буџет. Ова се само дел од барањата кои ги доставуваме до локалната самоуправа. Исто така, Бараме задолжително вклучување на родителите во дневните центри, како што е искуството секаде во светот. Во ред е да има и стручни лица, но мајките се неопходни како негувателки, рече Темелкоски.

Раде Аљакоски родител и од здружението „Порака“ смета дека многу е битно да им се помогне, особено во сразмерниот однос на средствата што ги добиваат од државата како билошки родители, кои се мали и оние кои ги добиваат згрижувачките семејства зашто се е на нивни товар.

– Родител сум на дете со посебни потреби. Мојот син има 21 година и е со тешка интелектуална попреченост. Целиот наш живот е буквално посветен на децата со попреченост. Се бориме, но никако да истераме некоја правдина. Сите знаеме дека на овие лица им е потребна помош, но таа ја нема доволно. Сакаме да ги кажеме нашите маки и проблеми. Никој со години не не прашал како ни е, дали имаме стручен тим како социјален клуб „порака“ кој постои речиси 4 години. Станува збор за лица со умерена, тешка и двабока интелектуална попреченост. Бараме: ослободување од паркинг, од патарина, изедначување на додатоците за биолошките родител со оние на згрижувачките семејства. Од државата добивам 4 300 за моето дете, а едно згрижувачко семејство добива 16 200 денари. Барем да има некоја сразмерност во средствата. Еден од родителите да биде вработен, отворање на повеќе дневни центри. Имаме два – дневниот центар „Ѕуница“ и оној што неодамна се отвори за лица со церебрална парализа, но не е доволно. Потребни се уште два до три такви дневни центри за да се задоволат потребите. Бараме социјалните клубови да преминат во дневни центри, а родителите да бидат директно вклучени како асистенти, зашто со години работат со нивните деца и ги знаат сите нивни потреби. Потребни се уште повеќе пристапни рампи, лицата да бидат ослободени од здравствено осигурување и по 26-годишна возраст. Потешко е со лицата со умерена, тешка и длабока попреченост, зашто оние со лесна попреченост наоѓаат работа. Се на се, во Прилеп се вкупно над 500 лица со интелектуална попреченост и со церебрална парализа и со различен степен на попречености, објаснува и бара Аљакоски.

Родителот на дете со церебрална парализа Билјана Стојческа е конкретна, бара асистент за детето.

– Имам дете со церебрална парализа со телесна попреченост, оди на училиште. како родител мора да бидам цел ден со неа додека е на училиште. Не дозволуваат детето да има асистент. Сами се бориме со се и немаме помош. Имаме само 4 000 денари месечно, вели Стојческа.

Своите барања, прилепските здруженија и родителите ќе ги достават до локалната самоуправа.