Убиството на иранскиот генерал – „Бонапарта“ на Иранската револуција

Касим Сулејмани не беше највисокиот генерал во иранската армија, но тој беше најпознат кој е убиен од Американците. Во оваа сложена операција, Американците постапиле посигурно и похрабро од кога било.

Иако иранскиот режим уби стотина Американци во последните четириесет години, ова е првпат официјален Вашингтон директно да се одмазди, бидејќи во минатото тие беа насочени само за про-ирански милиции, како што е либански Хезболах.

Американците докажаа дека имаат список на стратешки цели на Иран, кои можат да ги погодат доколку Иран се обиде да ги предизвика. Затоа, тие веројатно нема да се осмелат директно да ги нападнат американските цели во регионот и поверојатно е да се одмаздат со единечни осамени напади врз Саудиска Арабија или европски сојузници во форма на терористички напади на авиони, бродови, амбасади, објекти или директни атентати на поединци. Иран има сојузнички милиции во Авганистан, Сирија, Ирак, Либан и има агенти низ целиот свет. Иран доби три болни и понижувачки напади за помалку од десет дена како одговор на убиството на Американецот во ирачката воена база К1 во Киркук во северен Ирак на 27 декември 2019 година. Како одговор на тоа, САД бомбардираа пет цели на проиранските милиции во Сирија и Ирак, при што загинаа 25 борци во ирачкиот град Ал-Каим на границата со Сирија. Кога проиранските одмазднички милиции ја нападнаа американската амбасада во силно чуваната Багдадска Зелена зона пркосејќи им на ирачката влада и Америка, ирачките паравоени милиции имаа план да ја окупираат Амбасадата по пример на американската Амбасада во Техеран во 1979 година и да држат 52 дипломати како заложници дури 444 дена. Сега американскиот претседател Доналд Трамп се одлучува за многу чувствителна и опасна операција за убиство на генералот Сулејмани како главен организатор на операцијата и Абу Махди Ал-Мухандис, потпретседател на проиранската шиитска милиција во Ирак, т.н. Сили на народната мобилизација (ПМФ).

Генералот Сулејмани беше изум на иранскиот режим, кој сакаше да биде симбол на империјата на нивното влијание (Багдад, Дамаск, Бејрут, Сана). Со неговата ликвидација, тој стана симбол на поразот на идејата за извоз на Исламската револуција на Блискиот исток. Сулејмани стана позната ѕвезда по долгогодишната мистериозна активност, најпрво во јужен Либан, каде учествуваше во основањето на либанскиот Хезболах во 1982 година. Потоа, тој започна активно да учествува во формирањето на ирачката влада во 2006, 2010, 2014 и 2018 година. Со доаѓањето на ИД и нејзиното зафаќање на третина од Ирак и половина од Сирија, таа започна да се појавува во воените зони на Ирак и Сирија за време на меѓународната борба со ИД. Медиумите ги објавија неговите посети на фронтовите и триумфалниот марш на уништените улици на сириски Алепо и ирачкиот Мосул. Тој ги објави своите фотографии на социјалните медиуми. Неговите слики на улиците на Ирак и Сирија направија од него филмска sвезда како во холивудските филмови! Бонапарта на Иранската револуција

Бонапарта на иранската револуција доживеа поинаква судбина од зацртаната улога доделена од страна на иранската верска хиерархија.

Идеолозите за ширење на иранското влијание вон границите на Иран го имаа генералот Сулејмани како Наполеон Бонапарта на Блискиот исток. Тој ги предводеше Корпусот на силите на Кудс, највисока воена формација на Исламската револуционерна гарда за специјални и надворешни операции. Корпусот Кудс (Ерусалим) имал задача да го ослободи Ерусалим од Израел. Генералот Сулејмани инсистираше на тоа дека има слика на „војник“ во служба на Исламската револуција, а ниту еден политичар во одделот. Неговото растојание од центарот на вниманието и камерата го претвори во мит испреплетен со митовите за реалноста и имагинацијата за големата иранско-шиитска империја.

Тој водеше империја на паравоени милиции во регионот и лично ги надгледуваше борбите, без разлика дали е во Сирија или Ирак. Беше главен командант на ирански Хезболах од крајот на 90-тите години. Бонапарта беше продолжена рака на „теократскиот“ водач на Исламската револуција ајатолахот Али Камнеи, но исто така и началник и прв во Револуционерната гарда на Иран и одличен во нивните странски операции.

Дури и пред неговата смрт, Сулејмани се сметаше за трет од трите „Велики“ во очите на милитантите лојални на Иран во арапскиот свет, по ајатолахот Рухолах Хомеини и ајатолахот Али Каменеи, кои го нарекоа „жив маченик“ за време на неговото назначување во 1998 година за командант на Кудс.

Во Француската револуција, Бонапарта се сврте против Републиката и стана цар Наполеон Први. Во Руската револуција, Црвената армија ликвидираше големи генерали, за да не може да има лидер со карактеристики на Бонапарта што ќе ја соборат хегемонијата на болшевичката партија. Така, тие го соборија Лео Троцки, градител на Црвената армија во 1927 година, кој не припаѓаше на воената хиерархија. Сличен пример е ликвидацијата на маршал Михаил Тухачевски во 1937 година. Најистакнатиот советски воен командант во победата над хитлеровата Германија, маршал Георги Жуков, беше изваден од центарот на военото и политичкото одлучување по војната.

Што се однесува до кинеската револуција, таа имаше свој „Бонапарта“, во личност на маршал Лин Биао, кој имал амбиции да го наследи Мао Цедонг во раните години на „Културната револуција“, па затоа беше отстранет во 1971 година. И тогаш партијата се спротивстави на „бандата на четворицата“, предводена од Џианг Кинг, сопругата на Мао Цедонг и избркана како „предавничка“, која се обиде да го наследи сопругот.

Генералот Сулејмани, кој беше подготвен од верската хиерархија да ја води земјата еден ден, беше убиен не од неговите, како во споменатите светски револуции, туку од Американците, кои го сметаа за најопасен за нивните интереси на Блискиот исток.

Бонапартистичкиот лик беше целосно отстранет однадвор, пред тврдокорната иранска верска хиерархија да го заврши неговото политичко претставување на претседателските избори во 2022 година, во многу бурен момент на Блискиот исток.

Администрацијата на Доналд Трамп ги ампутираше бопапартистичките планови на Иранската револуционерна гарда, која ја зголеми контролата на моќта во Иран над верската хиерархија од една страна и иранската бирократија (држава).

Харизмата и очекуваниот престол на „Бонапартист“, создаден не само од самиот генерал Сулејмани, туку од иранскиот режим заедно и арапските шиитски милиции лојални на Сулејмани, сега остана празен.

Генералот Сулејмани беше најопасниот Иранец што светот го знаел досега.

Масовни убиства во Сирија биле организирани и извршени од неговите милиции. Тогаш Ирак ги основаше милициите, кои вршеа терор во сунитските градови кои беа под окупација на ИД.

Тешко дека во догледно време ќе се создаде харизматичен лик како што беше Сулејмани кој беше командант на „сонот за иранско царство“. Тој сон умре заедно со него – барем засега.